Mijn komkommer gaat (er) komen

Neen, niet waar jij weer aan denkt, jij op goedkope sensatie beluste anale fabeet.

Maar wat nu volgt heeft wel zoveel diepgang als een komkommer. Daarom deze aanlokkelijke titel.

Doe bijgevolg nu eens een inspanning, en zap niet. Er volgen aantrekkelijke beelden, ter duiding voor hen (en haan) die -ocharme- niet meer tussen de lijnen kunnen lezen.

Mijn baasje heeft het me net uitgelegd tijdens de avondwandeling.

In Komkommerland.

Hij ziet overal komkommers. Zoals een ander- logischerwijze rond deze Gentse Feesten periode- roze olifanten ziet.

Ik komkommer me hier wel om.

Komkom! Gebied hij me trouwens, als ik onbekommerd wat achterwandel.

En als ik hem kwispelend- omdat hij wat liefde nodig lijkt te hebben in deze komkommertijd- bijbeen, of bijpoot ( binnenkort bypass?) , bevestigt hij: komkom, blijf bij mij.

Wil ik wel. Geen komkommer of kwelkwel.

Tenzij er onbekommerd wild mijn weg kruist.

Dat laatste brengt me namelijk op wilde gedachten.

Okee, komkommers kunnen bij mensen met wilde gedachten wel eens van pas komen, heb ik horen fluisteren.

Maar doe mij, wat mijn voorkeuren betreft, eerder een paar wilde eendeborsten, bijvoorbeeld.

…

Baasje en ik wandelen in Komkommerland.

Geen verleden, geen toekomst. Hier en nu.

Geen nieuws, geen ouds.

Komkommers zullen er trouwens altijd zijn, probeer ik mijn baasje te ontkommeren.

Kromkrommers, verbetert baasje mij. En loopt in zigzag verder.

(Legendarische legende ” ik kom, ik komkom, ik komkommer”!!!! “niet faken hé, hier doen we niet aan politiek”)