Er wordt aan de deur gebeld
zoals elke ochtend
al duizend vier honderd zestig ochtenden opnieuw
één en zestig , sorry
er zat een schrikkeljaar tussen
de andere verschrikkeljaren
En voor ik beneden ben
Doe je de deur open
de sleutel heb je nog altijd op zak
toen je wegging
heb je die stiekem bijgehouden
voor het geval je eens terugwou
wou je wel weg trouwens ?
De sleutel van onze levens
en daar we staan we dan
rechtover elkaar
de overleden toekomst
en het toekomstig onverleden
le passé décomposé
et le plus qu’imparfait
onvoltooid overleden tijd
elke dag opnieuw
staan we daar
Je blauwe ogen van diamant
slijpen door mijn hart
daar schitter je dan
je allesomvattende glimlach
Ontbloot jouw mooie witte tanden
je bent om in te bijten
en als ik dan
elke morgen opnieuw
naar jou toestap
om jou in mijn armen te nemen
En jou te zeggen :
“mon fils , je t’aime”
dan ben je weg
plots weg
zoals een ochtend
zoals elke ochtend
duizend vier honderd één en zestig ochtenden geleden
grief is the price of love …
LikeLike
C est qui ?
Verstuurd vanaf mijn iPad
>
LikeLike
Didier de Boosere
LikeLike
Brigitte n est pas Didier Deboosere
Verstuurd vanaf mijn iPad
>
LikeLike
Je t’ai envoye la reponse de Didier de Brigitte de Hans Jaap etc ..
LikeLike
Marc,
Hartverscheurend maar prachtig verwoord……doe de deur nooit op slot!
Hans Jaap
>
LikeLike
Superbe !!
Verstuurd vanaf mijn iPad
>
LikeGeliked door 1 persoon